. . . و باز هم غصه های مادرانه

این چند وقته کارم شده غصه خوردن . . . بعد از غصه برای وزن دخترم خستگی ناشی از تنهایی و همراه نبودن همراه زندگیم واقعا کلافم کرده . . . موندم پس اون حرفای قشنگ دوران بارداری چی شد؟؟؟

قبول دارم که واقعا خسته از کار میاد خونه ولی منم به بودن او در کنارم خوشم . . . بیشتر کمکا توسط مامان و بابام و داداشم صورت می گیره . . . کم کم دارم احساس حقارت می کنم . و مهمتر از اینا این که باران اصلا بغل باباش را دوست نداره و تا می ره تو بغلش فقط گریه می کنه تا بیام بگیرمش . . . حتی بغل بابام ارومتره تا بغل شوهرم . . . گاهی اوقات میگم شاید اون هم می فهمه که باباش خیلی کمک نیست و اون هم دلش مثل من خیلی گرفته . . .

این اتفاقا داره کم کم ما را از هم دور میکنه ، بعضی وقتا احساس می کنم اصلا نمیشناسمش چون کاراش خیلی عوض شده . . .

خیلی دلم گرفته . . .